Blog bloggan!

...blog bloggan ng isang nagpapanggap na blogger, mga kwento at istorya ng isang taong walang mapagkwentuhan! Tungkol sa mga bagay na kung anu anu, mga bagay na napapansin pag walang mapansin...

my number one blog post Dapat! - Ondoy Typhoon

After ondoy i am planning to create my own blog na, to tell my experiences on that devastating storm. So i wrote my story in a notepad so that i have something na makakapag papaalala sakin how ondoy affected me ehehehe...so story goes like this...


" Weekend Ko

D ako mahilig mag blogs, kasi di ako magaling magkwento.
Pero kwento ko pa di ehehe. Di ako pumasok nung sunday kasi may dysmenorrhea ako.
So aun di nga ako pumasok. Plano ko lang mag stay ng boarding house kasi wala naman
ako balak umuwi ng rizal or laguna kasi may X-FActor(mall evangelization ng sfc, excited na nga ako eh).
Pero something came up kaya aun bigla ako nakauwi ng rizal( kaya ok na din kahit d ako pumasok).
So the initial plan is balik nalang me ng mandaluyong ng saturday ng hapon
(kasi may practice music min, pati narin sa x factor nga).So aun nga nasa bahay nako, mejo kakabored nga kasi wala
magawa. Buong gabo halos ng friday naulan na kaya mejo masarap natulo sobrang badtrip nga lang ako
(napakadami kasi tulo ng bubong namin). So saturday na nga naulan padin sabi nga may bagyo daw.
Dahil walang tigil na ulan walang tigil din ung tulo nung bubong namin. Sobrang inis na inis nako dahil sa tulo
at dahil nadin sa wala ako magawa dahil bownout out mayamaya ng ring phone ni mama (c ate jaymie pala)
nangangamusta xa kala nya kasi d ako umuwi. Nagrereklamo ako s tulo kaya napagalitan pa ko

ate jaymie: Ano kaba pagtiisan mo na yan dito nga sa may likod namin baha na at pati daw sa tanay, cla jod nga away ng away piangalitan ko
nga at sabi ko mag dasal.

Mhonzh: Oo nga (un lang nasabi ko kasi napahiya ako dahil nagrereklamo ako not knowing na ung iba
mas grabe pala ang problema)

So eto sunday na gumising me ng maaga kasi mag aatend ako ng misa ng 8 sa
kapilya namin kasi naiisip ko baka di na namn ako makapgsimba. Sa kapilya cguro wala pang 20 ang nagatend ng mass
ganun kakatatamad magsimba ang mga tao samin, kaya tinatamad magmisa ang pari samin eh(kaya aun lagi tuloy lay minister
ang nagmimisa na 30 minutos lang ata tapos na). Buti pa nga ung kabayo sa kapitbahay namin eh lagi blockbuster.
Pati ung tsismisan sa kanto, blockbuster din un, isama mo pa ung inuman diba lagi sila present dun. Ganon sa lugar namin.

Pagkatapos ng misa umuwi na sa bahay dahil browout kakaramad padin kumilos, at ang aking kapatid ang napgdiskitahan ko.

Mhonzh: Hoy jeco bumangon ka na nga jan, Napakatamad mo tulog ka ng tulog, ung pinggan hugasan mo na.
C Herrol nga nagsimba eh ikaw napakatamd mo magsimba. Tigas tlga ng mukha mo.

Jeco: Inaano ba kita jan.

Mhonzh: Bumangon ka na jan.

Mayamaya c mama, palabas ng bahay.

Mhonzh: San ka pupunta ma?

Nanay: Kanila Michelle baka marami sila huling bangus.

Mhonzh: Sama.

Nanay: Bakit kaba sasama. Wag na.

dahil bagtrip ako at ayaw ako isama, aun sinumpong na ang malditang ako

Mhonzh: Bakit ba kayo pupunta dun
eh may ulam na nga tayo pati pag nadulas dulas kayo dun.

pero umalis padi nc Nanay, kaya c jeco na naman ang napgdiskitahan, kawawang jeco.
Too cut the story short aun luluwas nalang ako dahil sa inis ko. Pero bati na ulit kami ni mama
at jeco(hehe lagi naman ganun). Paglabas ko ng bahay

Kapitbahay : Hay wala ka sasakyan baha sa cainta.

Mhonzh: ok lang un.

Aun at c mhonzhelle umalis padin. On my way papuntang tanay rizal, dun ko pa lang napg tanto kung gano kagrabe ang
bagyo... Sobrang daming nasirang bahay. Habang titigna ko ang dindaanan ko sobrang napahiya ako sa sarili ko.
Kung pano nila pinipilit linisin at ausin ang mga bahay nila at mga gamit. Siguro nga intime maayos nila
ung bahay at gamit nila pero panu ung mga nawalan ng mga minamahal sa buhay, in time ba mababalik nila ung
mga taong nwala sa kanila. In my 27 years sa dito sa mundo ngayon ko lang nakita ang tanay na ganito.
Pag dating ko sa tanay dapat pupunta ko sa bahay ng mga pamangkin to check them, pero sabi ng mga tricycle driver
di daw nakakapasok dun dahil sa putik lalo tuloy ako kinabahan kasi bahay nila tabing ilog (sabi pa ng mga tao umpos tao daw
ang baha nung kasagsagan ng bagyo) ang pinaghahawakan ko lang eh gang 3rd floor ung bahay nila kaya mejo
naiisip ko cguro ok naman sila. Kaya aun sumakay na ko ng jip byaheng crossing kasi wala daw fx dahil nga daw sa baha
at sira ang daan paantipolo kaya malamang angono ang daan. Pagsakay ko ng jeep ang goal ko mauwi agad sa
boarding house at makapagcharge ng phone at matawagan ung mga pamankin ko. So since nag bayan bayan
lalo ko nakita kung gano kagrabe ang ngyari na cguro ngayon ko palang nakita na ganit o ang halos ang buong rizal
province. At makikita mo mga taong naglilimas ng bahay nila na halos ka binti ang naiwan na putik sa bahay nila,
Tricycle na dinadaganan ng puno. At ang halos diko tlga kinakaya mga matatanda na naglilinis ngiigib
habang basang basa at puro putik ang buong katawan(imbis na nagpapahinga aun sila at pagod na pagod).
Habang tumatgal ang byahe ko lalong gumagrabe ang nakikita ko hanggan sa makatulog ako.

Pag gising ko angono na xempre una ko naisip C Rob. Sabi ko nako malamang binaha din sa kanila. Naisip ko
pa ngang bumaba at kamustahin sila. Pero di ko ginawa. Pagkalampas ng Richmond Subdivision aun na
sobrang traffic na samahan mo pa ng mamang nagyoyosi sa may unahan ko kaya sobrang sobra na tlga ang badtrip ko.
Pag lingon ko sa bintan ng jeep ang sakto ko pa nakita isang matandang lalaki na nadulas sa putikan. Muntik na nga ako
mapasigaw. May nakakakita naman sa kanya eh ung boy sa may tindahan ng kung ano. Kaya naisip ko na tutulungan nya
pero sa halip na ganun ang ngyari. Pagkakita nya sa lolo na nadulas eh deretso padin xa sa pagtetext ata un. So lalo ako
nabwusit dahil di makatayo si lolo di na xa makatayo. At di tlga xa tinulungan nung G***** un. Buti nalang at may
dumaan na 2 binatilyo na nkabihis xa parang pang samba alam mo un. Peri kahit mas nakakahiyang xa ang
madumihan still tinulungan nya c lolo unlike nung boy na nakasando at nakashort eh mukhang natatakot maputikan.
Diko tlga maintindihan bakit may mga taong ganun.

Aun nga siguro after ng 2 oras na traffic atlast lumuwag na ang daan so nasa taytay rizal na un, since ung driver eh
nagsasakay na ng crossing i assume na sa wakas derecho na ata gang crossing (hoping tlga ako). Nasa tikling na
at wala pa din nagsasabi na baha na kaya gang dumating sa cainta at cnabi sa driver na gang dibdib namin na imposible
daw na makadaan at dun na nagsimula ang aking byahe na supposed to be 1.5 hours lang pero inabot na 7 hours.

Pagkasabi nung driver na gang dun nalang ung byahe saka pa lang me ngbayad so binigay ko 50 since diko alam kung
magkano nagiintay me ng sukli, tinanong ko sa driver kung magkano sabi nya php40 so may sukli pa kong 10 at xempre
inaantay ko na ibigay ung sukli pero umalis na ung kunduktor sabi pa ng driver ang layo daw keso ganun bulung ng bulung
kaya aun iniwan ko na lang ung sukli ko.

And then naglakad nako naghahanap kung san pwede sumakay or pano ko makakapunta ng crossing. Since umuulan na
naman mas mahirap kasi mabigat ung gamit ko. Tapos pumunta ko sa may maraming tao na naghihintay aun
pwede para sumakay na improvised na sasakyan(pedecab na may papag na nakalgay para tumaas) kasi diba mga mataas
ang baha sabi nung mama 30 pesos daw itatwid lang sa baha. Eh aun nakipag tawaran muna kami at inabot
na din ng ilan minuto dun kasi nga naiisipan ko nang maglakad nalang since basa nadin naman ako. Pero nag
end sa sumakay nga ako, bali 5 ung nagmamanage nung sinakyan namin
2 humihila 2 tumutulak at isa nasa manibela . Habang nakasakay dun chinismis ko muna ung mga nagtutulak. Sabi ko malaki naman ba kinikita
nila ang layo nga ng sagot sabi nya kagbi pa daw sila dun. Ang sabi ko naman baka naman ung konti nilang kikitain eh
maoospital naman sila ng 1 taon (naisip ko tuloy sobrang hirap tlga ng buhay noh, tayo pang mga pinoy
makakita lang ng oprtunidad para kumita kahit konti sinusungaban na natin not knowing na baka mas grabe pa maging kapalit
nun para sa kalusugan natin, pano nga ba natin masisi c juan dela cruz eh kung wala nga sila makain diba).
On our way papunta ngang sa may junction nakita ko gung gano kadame ang damage na naidulot at patuloy na didulot ni ONDOY
at nakita ko ang lahat na uri ng tao. Mas mga taong parang diring diri sa dinadaanan pero naglalakad naman sa baha at
meron naman parang feel na feel nila ung baha. Naisip ko nga cguto kung wala tlga ako dala nakikilakad din ako sa baha.
At habang nakasakay nga ung isang kasabay ko sa pedecab ay wala ng ginwa kungdi tanungin ng tanungin ang mga nakaksalubong
kung may sasakyan papauntang crossing eh iisa lang naman cnasagot na wala daw dahil kadibdib nga ang baha. Kaya
nakakainis kasi di tlga xa tumtigil sa pagtanung eh nagagalit naman xa pag cnasabi na wala ng byahe.

Aun na nga nadating na kami ng junction. So kala ko naman nakaligtas na ko sa paglusong sa baha. Aun after na maglakad ng
konti sa walang baha ayan n nam natatnaw ko na naman ang baha. since ung nga kasabay ko sa pedecab eh pa crossing din
so nagsasabay sabay na kami. Pero ng makita nila na baha nga nag 2nd thought na sila kung tutuloy pa
so sabi nung isa sakin kung derecho daw ako sabi ko oo kasi nandito na naman ako eh. So aun nga naglakad na kami sa
baha singuro mga gang tuuhod ung baha na kulay chocolate xempre. parang pataas na ng pataas na ung baha
.
"

kung nabasa mo magaling mahaba ang iyong paxenxa...di mo natatanung patience tester din tong mga blog ko... at ung nga ang nangyari marami pa yan kasunud pero diko na maalala, sabi ko na nga ba kaya gusto ko nasusulat ko ung kwento ko kasi nakaklimutan ko agad eh...may short term memory lost ata ako eh...

Ang aking peysbuk



Mga Napadaan!