Blog bloggan!

...blog bloggan ng isang nagpapanggap na blogger, mga kwento at istorya ng isang taong walang mapagkwentuhan! Tungkol sa mga bagay na kung anu anu, mga bagay na napapansin pag walang mapansin...

Resignation....

Sa halos 7 taon ko na magtatrabaho. Sa halos 5 na kumpanyang pinasukan. Sa di na mabilang na nakilala at sa mga naging kaibigan. I can say that this is my first resignation . Perhaps because i resigned not just because i want to but i need to. Sabi nga nila for better opportunity (I hope). While time passes by at papalapit na last day ko sa office i don't know kung ano nararamdaman ko mixed emotions ika nga. Nalulungkot at mejo excited. I remember kung pano ko nagsabi sa HR Manager namin. Dinaig ko pa si Judy anne Santos sa tindi ng iyak ko. The same with my PM at sa COO namin.


Nakakalungkot pala talaga mag resign noh. Since last day ko na ngayon. Bigla ko naisip ang last day of work ay parang graduation lang. Ung mga team mates mo na parang class mate lang. At ung mga mababait na superior na ika nga sa School at ang usual na favorite mong teacher. At sa iba pag mejo malas malas sa boss eh  un na un terror mong prof. Haist Buhay. 

Ang bilis isipin na in every ending there's a new beginning. Sa mga nagsasarang bintana ay may magbubukas na pinto. At sa mga magagandan oportunidad ay mas magandang oportunidad. Sana nga ganun lang kasimple. Na un mga taong mas madalas mo pang kasama kesa sa Pamilya, BF or Gf mo eh. Eh bukas di mo na makikita ng ganun kadalas... At ung mga taong alam na tatawa sa corny mong jokes eh bihira mo na makikita kung malas malas pa ay baka hindi na. Ung mga taong sandali mo pa lang nakilala eh parang ayaw mo ng iwan. Ung mga taong minsan mas gusto mo pa kasama sa bf or gf mo. 

Sabagay ganun tlga... Wala ka na magagawa lalo na kung napasa mo na at resignation letter mo. Kung baga sa chess nga TOUCH MOVE wala ng bawian. Siguro the best we can do nalang. Eh ung mga lessons learned ay wag kalimutan. Ung mga taong nagpahalaga sa ginawa mo at sayo bilang officemate, employee, kaasaran, kainuman, katawan, kasama sa katakawa at minsan kagalitan at wag kalimutan. Bagay di naman talaga nakakalimutan. Sabi nga nga nila kung ang isip ay nakakalimut eh ang puso eh hindi (ano daw? ano connect). 

Kaya aun lang.. Salamat sa 9dotstrategies ang sa mga taong bahagi nyan na naiwan at mga taong naging bahagi ng 9dot na unang nangiwan. Nakaganti nako sa iba (wahahahahaha). Salamat sa napakaraming bagay kong natutunan. At mga taong naging kaibigan. Nadagdag nyo napo ang listahan ng mga taong kakilala ko at kaibigan. Salamat.... Keep Growing 9dotstrategies.









Ang aking peysbuk



Mga Napadaan!